Kultura i sztuka w Egipcie
Naguib Mahfouz – laureat literackiej Nagrody Nobla z roku 1988.
Naguib Mahfouz, Nadżib Mahfuz, arab. نجيب محفوظ , Nagib Mahfuz (ur. 11 grudnia 1911 w Kairze, zm. 30 sierpnia 2006 w Kairze) – prozaik, studiował filozofię i historię sztuki na Uniwersytecie Kairskim. Później pracował jako dziennikarz. Debiutował w 1938 r. zbiorem opowiadań Hams al-gunun (Szept szaleństwa). Dwa lata później opublikował pierwszą powieść Abat al–aqdar (Igraszka losów), której akcję autor umieścił w czasach faraońskich.
Pisał także powieści społeczno–obyczajowe, których akcja rozgrywała się w Kairze, dramaty oraz scenariusze filmowe. Jest autorem 33 powieści, 13 opowiadań, 30 scenariuszy filmowych, kilku dramatów a także licznych artykułów prasowych.
W 1945 podjął pracę w jednej z kairskich bibliotek oraz pracował dla ministerstwa (do 1954 r.). W 1954 r. objął stanowisko dyrektora Biura Cenzury Filmu oraz ożenił się z Attiyyą Allah Ibrahim. Miał dwie córki: Umm Kultum i Fatimę. W 1971 odszedł na emeryturę. W tym czasie podją współpracę z redakcją gazety Al–Ahram.
Mimo postawienia mu za życia pomnika w Kairze kontrowersje budziły jego poglądy polityczne. Pisarz krytykował zarówno naserowską rewolucję, jak i islamistów.
Wybrane dzieła
1945 - Al–Qahira al–gadida
1946 - Chan al-Chalili
1947 - Zukakk al-Midakk (wyd. pol. Hamida z zaułka Midakk, przeł. J. Kozłowska, Warszawa 1982)
1949 - Bidaya wa nihaya
1956-1957 - Al-Liss wa'l kilab (wyd. pol. Złodziej i psy, przekł. J. Stępiński, Warszawa 2007
Trylogia kairska: 1956 - Bajna al-Kasrajni (wyd. pol. Opowieści starego Kairu, przeł. J. Kozłowska, Warszawa 1989); 1957 - Kasr asz-Szauk (wyd. pol. Kamal, przeł. J. Kozłowska, Warszawa 2009); 1957 - Al-Sukkariyya
1959 - Awlad Haratina (wyd. pol. Dzieci naszej dzielnicy, I. Szybilska-Fiedorowicz, Sopot 2013)
1961 - Al-liss wa al–kilab (Złodziej i psy)
1962 - As–Simman wa al-charif (Przepiórki i jesień)
1963 - zbiór opowiadań Dunya Allah (Świat Boga)
1964 - At-Tariq (Droga)
1965 - Asz-Szahhaz (Żebrak)
1965 - Bayt as-sayyi as-sum'a (Dom o złej sławie)
1966 - Sarsara fauka’n-Nil (wyd. pol. Rozmowy nad Nilem, J. Stępiński, Warszawa 2008)
1967 - Miramar (wyd. pol. Pensjonat Miramar, przeł. J. Kozłowska, G. Yacoub, Sopot 2012)
1968 - Chammarat al-qitt al–aswad (Winiarnia pod czarnym kotem)
1969 - Taht al-mizalla (Pod daszkiem na przystanku)
1971 - zbiór opowiadań Hikaya bila bidaya wa – la nihaya (Historia bez początku i końca)
1971 - zbiór opowiadań Szahr al-'asal (Miesiąc miodowy)
1972 - Al–Maraya (Zwierciadła)
1973 - Al-hubb tahta al-matar (Miłość w deszczu)
1974 - Al-Karnak (wyd. pol. Karnak, przeł. J. Kozłowska, G. Yacoub, Sopot 2011)
1975 - Qalb al–layl (Serce nocy)
1977 - Malhamat al-harafisz (wyd. pol. Ród Aszura, J. Kozłowska, G. Yacoub, Warszawa 2011)
1980 - Asr al-hubb (Wiek miłości)
1985 - Yawm maqtal az-za'im (Dzień zabójstwa przywódcy)
2004 - zbiór opowiadań Ahlam fatrat an–naqaha (Marzenia okresu rekonwalescencji)
 |
| Nadżib Mahfuz, 1960 |
Naguib Mahfouz, Nadżib Mahfuz, arab. نجيب محفوظ , Nagib Mahfuz (ur. 11 grudnia 1911 w Kairze, zm. 30 sierpnia 2006 w Kairze) – prozaik, studiował filozofię i historię sztuki na Uniwersytecie Kairskim. Później pracował jako dziennikarz. Debiutował w 1938 r. zbiorem opowiadań Hams al-gunun (Szept szaleństwa). Dwa lata później opublikował pierwszą powieść Abat al–aqdar (Igraszka losów), której akcję autor umieścił w czasach faraońskich.
Pisał także powieści społeczno–obyczajowe, których akcja rozgrywała się w Kairze, dramaty oraz scenariusze filmowe. Jest autorem 33 powieści, 13 opowiadań, 30 scenariuszy filmowych, kilku dramatów a także licznych artykułów prasowych.
W 1945 podjął pracę w jednej z kairskich bibliotek oraz pracował dla ministerstwa (do 1954 r.). W 1954 r. objął stanowisko dyrektora Biura Cenzury Filmu oraz ożenił się z Attiyyą Allah Ibrahim. Miał dwie córki: Umm Kultum i Fatimę. W 1971 odszedł na emeryturę. W tym czasie podją współpracę z redakcją gazety Al–Ahram.
 |
| Nadżib Mahfuz, 1968 |
Wybrane dzieła
1945 - Al–Qahira al–gadida
1946 - Chan al-Chalili
1947 - Zukakk al-Midakk (wyd. pol. Hamida z zaułka Midakk, przeł. J. Kozłowska, Warszawa 1982)
1949 - Bidaya wa nihaya
1956-1957 - Al-Liss wa'l kilab (wyd. pol. Złodziej i psy, przekł. J. Stępiński, Warszawa 2007
Trylogia kairska: 1956 - Bajna al-Kasrajni (wyd. pol. Opowieści starego Kairu, przeł. J. Kozłowska, Warszawa 1989); 1957 - Kasr asz-Szauk (wyd. pol. Kamal, przeł. J. Kozłowska, Warszawa 2009); 1957 - Al-Sukkariyya
1959 - Awlad Haratina (wyd. pol. Dzieci naszej dzielnicy, I. Szybilska-Fiedorowicz, Sopot 2013)
1961 - Al-liss wa al–kilab (Złodziej i psy)
1962 - As–Simman wa al-charif (Przepiórki i jesień)
1963 - zbiór opowiadań Dunya Allah (Świat Boga)
1964 - At-Tariq (Droga)
1965 - Asz-Szahhaz (Żebrak)
1965 - Bayt as-sayyi as-sum'a (Dom o złej sławie)
1966 - Sarsara fauka’n-Nil (wyd. pol. Rozmowy nad Nilem, J. Stępiński, Warszawa 2008)
1967 - Miramar (wyd. pol. Pensjonat Miramar, przeł. J. Kozłowska, G. Yacoub, Sopot 2012)
1968 - Chammarat al-qitt al–aswad (Winiarnia pod czarnym kotem)
1969 - Taht al-mizalla (Pod daszkiem na przystanku)
1971 - zbiór opowiadań Hikaya bila bidaya wa – la nihaya (Historia bez początku i końca)
1971 - zbiór opowiadań Szahr al-'asal (Miesiąc miodowy)
1972 - Al–Maraya (Zwierciadła)
1973 - Al-hubb tahta al-matar (Miłość w deszczu)
1974 - Al-Karnak (wyd. pol. Karnak, przeł. J. Kozłowska, G. Yacoub, Sopot 2011)
1975 - Qalb al–layl (Serce nocy)
1977 - Malhamat al-harafisz (wyd. pol. Ród Aszura, J. Kozłowska, G. Yacoub, Warszawa 2011)
1980 - Asr al-hubb (Wiek miłości)
1985 - Yawm maqtal az-za'im (Dzień zabójstwa przywódcy)
2004 - zbiór opowiadań Ahlam fatrat an–naqaha (Marzenia okresu rekonwalescencji)
 |
| Nadżib Mahfuz, 1962 |
 |
| Nadżib Mahfuz z rodziną, 1963 |
 |
| Nadżib Mahfuz, 1980 |
 |
| Nadżib Mahfuz |
Komentarze
Prześlij komentarz