Meduzy w Morzu Czerwonym

Wśród meduz żyjących w Morzu Czerwonym możemy wymienić takie jak m.in.: chełbia modra, meduza świecąca, Cassiopea andromeda, Aequorea victoria, Nausithoe punctata, Sanderia malayensis, Rhizostoma pulmo, Aurelia labiata.

Chełbia modra (Aurelia aurita) to gatunek krążkopława z typu parzydełkowców (Cnidaria). Zamieszkuje ona oceany od 70° szerokości północnej do 40° szerokości południowej. Są to te same meduzy, które występują w Bałtyku.
Ciało chełbi pokrywa warstwa komórek o charakterze nabłonka pełniącego funkcję ochronną. Ciało jest galaretowate i przejrzyste - składa się w 98% z wody. Na obwodzie występują ciałka brzeżne (ropalia) odbierające bodźce.
Otwór gębowy służy do spożywania i wydalania pokarmu. Kiedy chełbia nie strawi całego pobranego pokarmu, wydala go tym samym otworem. Wokół otworu gębowego znajdują się cztery płaty gębowe – ramiona. Ramiona zaopatrzone są w komórki parzydełkowe, zaś w nich występuje substancja parząca, która umożliwia chełbi obronę i zdobywanie pokarmu. Jej jad jest niegroźny dla człowieka.

Chełbia modra (zdj. Hannes Grobe, lic. CC BY-SA 3.0)

Meduza świecąca, pelagia świecąca (Pelagia noctiluca) to gatunek krążkopława z rodzaju Pelagia zaliczanego do rodziny Pelagiidae.
Kolorystyka meduz z tego gatunku jest różna na całym świecie, oprócz różowego i fiołkoworóżowego koloru, spotyka się osobniki w odcieniach żółtozłotych. Ciało osiąga średnicę do 7 cm. Ma 8 długich czułków zaopatrzonych w komórki parzydełkowe. Ich dotknięcie powoduje bolesne oparzenia.

Meduza świecąca (zdj. Franciscosp2, lic. CC BY-SA 3.0)

Meduza świecąca występuje we wszystkich ciepłych i umiarkowanych wodach oceanów na świecie, łącznie z Morzem Śródziemnym, Morzem Czerwonym i Oceanem Atlantyckim. Żyje zazwyczaj w morskich głębinach, czasami jednak jest wyrzucana z przybrzeżnych wód i może występować w dużej liczbie na plażach.

Cassiopea andromeda - można ją spotkać w takich miejscach jak: Papua Nowa Gwinea, Morze Czerwone, Filipiny, Hawaje, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Nowa Kaledonia, Morze Śródziemne, czy Indopacyfik. Zazwyczaj żyje w piaszczystych lub błotnistych równinach morskich lub płytkich lagunach. Należy do rodziny meduz Cassiopeidae. Gatunek ten może osiągać ok. 20 cm wielkości.
Meduza może poparzyć, co powoduje ból, wysypkę, obrzęk i wymioty.

Cassiopea andromeda (zdj. HaSt, lic. CC BY-SA 4.0)

Aequorea victoria  -  gatunek meduzy morskiej występujący w wodach Oceanu Spokojnego, w tym wzdłuż wybrzeży Ameryki Północnej, Australii i Azji oraz również w Morzu Czerwonym. Jest to gatunek bioluminescencyjny, co oznacza, że może emitować światło dzięki obecności białka zwanego aequoriną. Za badania nad GFP (białko zielonej fluorescencji) Osamu Shimomura wraz z Martinem Chalfie i Rogerem Tsienem, otrzymali w 2008 r. Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii.
Na mackach znajdują się komórki parzące, które pomagają w chwytaniu ofiary, ale nie są one groźne dla ludzi.

Aequorea victoria (zdj. Sierra Blakely)

Nausithoe punctata - gatunek meduzy morskiej występujący w oceanach na całym świecie. Jej obecność w Morzu Czerwonym potwierdzono w 2018 r. Charakteryzuje się małym, przezroczystym ciałem oraz długimi, delikatnymi ramionami. Jest to drapieżnik, który poluje na drobne organizmy w wodzie, takie jak plankton czy małe ryby. Jednakże, pomimo swojej obecności w oceanach, Nausithoe punctata jest mniej znana i mniej zbadana niż niektóre inne gatunki meduz. Ze względu na swój delikatny wygląd i małe rozmiary, Nausithoe punctata często jest trudna do zauważenia w naturalnym środowisku.

Nausithoe punctata (zdj. Florida Museum of Natural History Invertebrate Zoology, lic. CC BY-NC 4.0)

Sanderia malayensis - meduza wystepująca w tropikalnych i subtropikalnych wodach Indo-Pacyfiku, od Morza Czerwonego i Zatoki Perskiej po Japonię i Australię. Często spotykana w pobliżu raf koralowych.
Charakteryzuje się dzwonem o średnicy do 13 cm, z 16 żółtymi lub pomarańczowymi mackami.
Dolna strona dzwonu pokryta jest przezroczystą membraną. Posiada długie, zwisające jamy gastralne.
Jest jadowita i może powodować u ludzi bolesne poparzenia. Objawy poparzenia obejmują: ból, pieczenie, zaczerwienienie, obrzęk i pęcherze. W ciężkich przypadkach może dojść do martwicy skóry.

Sanderia malayensis (zdj. harum.koh, lic. CC BY-SA 2.0)

Meduza beczkowata (Rhizostoma pulmo) - duża meduza o dzwonie w kształcie beczki, osiągająca do 60 cm średnicy i 10 kg wagi (największy okaz miał dzwon o średnicy 150 cm i ważył 25 kg).
Dzwon jest przezroczysty, z niebieskawym lub fioletowym odcieniem. Posiada 8 długich, grubych macek, otoczonych licznymi mniejszymi mackami. Dolna strona dzwonu pokryta jest przezroczystą membraną.
Występuje w wodach umiarkowanej i tropikalnej Oceanu Atlantyckiego, w Morzu Śródziemnym, Czarnym i Azowskim.
Często spotykana w pobliżu brzegów, w zatokach i estuariach. W Morzu Czerwonym została zaobserwowana w marcu 2022 r.
Żywi się planktonem, małymi rybami i innymi bezkręgowcami. Poluje za pomocą parzydełkowatych macek, które unieruchamiają ofiarę.
Jest jadowita i może powodować u ludzi bolesne poparzenia. Objawy poparzenia obejmują ból, pieczenie, zaczerwienienie, obrzęk i pęcherze. W większości przypadków objawy ustępują samoistnie w ciągu kilku godzin.

Rhizostoma pulmo (zdj. tato trawo, lic. CC BY-SA 3.0)

Meduza Księżycowa (Aurelia labiata) - meduza o dzwonie w kształcie dysku, osiągająca do 40 cm średnicy. Dzwon jest przezroczysty, z niebieskawym lub fioletowym odcieniem. Posiada 16 krótkich, grubych macek, otoczonych licznymi mniejszymi mackami. Dolna strona dzwonu pokryta jest przezroczystą membraną. Występuje w wodach strefy umiarkowanej i tropikalnej na całym świecie. Często spotykana w pobliżu brzegów, w zatokach i estuariach. Żywi się planktonem, małymi rybami i innymi bezkręgowcami. Polowanie odbywa się za pomocą parzydełkowatych macek, które unieruchamiają ofiarę.
Jest jadowita i może powodować u ludzi poparzenia. Objawy obejmują: ból, pieczenie, zaczerwienienie, obrzęk i pęcherze. W większości przypadków objawy ustępują samoistnie w ciągu kilku godzin.
W przypadku poparzenia meduzą księżycową należy usunąć pozostałości parzydełkowatych macek z powierzchni skóry i zastosować zimny okład. Nie należy stosować słodkiej wody ani octu, ponieważ może to nasilić objawy.
Aurelia labiata jest ważnym elementem łańcucha pokarmowego. Jest zjadana przez ryby, ptaki i inne morskie zwierzęta. Meduzy te są również wykorzystywane w badaniach naukowych, m.in. nad biologią rozwoju i regeneracji. W niektórych kulturach Azji meduzy księżycowe są spożywane przez ludzi.

Aurelia labiata (zdj. Miguel Hermoso Cuesta, lic. CC BY-SA 4.0 DEED)

Rafa koralowa to piękny i fascynujący ekosystem, pełen kolorowych ryb i fantazyjnych form. Należy podkreślić, że bolesne są też otarcia o rafy koralowe. Parzydełka koralowców wbijają się w skórę i czeka nas rok, czasami więcej, nieustannego świądu miejsc zadrapanych. Parzydełek nie widać, ale tkwią mocno w skórze. Trzeba pływać w bezpiecznej od raf koralowych odległości. Szczególnie w Morzu Czerwonym.

Podstawową przyczyny otarć jest brak ostrożności, fale i prądy (silne fale i prądy mogą pchnąć nas ku rafie, co może powodować urazy i poparzenia), nieodpowiednie obuwie (pływanie w klapkach lub bez butów może zwiększać ryzyko otarcia o rafę).

Objawy otarcia to: ból, zaczerwienienie i obrzęk, krwawienie, zranienia i otwarte rany oraz infekcje. W przypadku głębokich ran lub silnego bólu, skontaktuj się z lekarzem.

Zapobieganie:
  • pływaj w wyznaczonych strefach
  • stosuj odpowiednie obuwie do pływania
  • zachowaj ostrożność podczas pływania lub nurkowania w pobliżu rafy
  • nie dotykaj koralowców
Oprócz dbania o własne bezpieczeństwo, ważne jest również to, aby chronić rafy koralowe. Nie dotykaj koralowców, nie stawaj na nich i nie śmieć w pobliżu rafy. Stosując się do tych prostych zasad, możesz przyczynić się do ochrony tego cennego ekosystemu.

Komentarze

Popularne posty

Zemsta faraona czyli biegunka podróżnych

Góry Atbaj (Góry Czerwonomorskie)